Pierwsze objawy autyzmu. Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego pierwsze objawy. dr n. med Monika Łukaszewicz Internista , Gdańsk. 80 poziom zaufania. Najczęstsze przyczyny zawrotów głowy. Zawroty głowy mogą być spowodowane bardzo różnymi czynnikami natury neurologicznej, kardiologicznej, metabolicznej czy nawet psychologicznej. Wspomniane wyżej migreny, o nie do końca wyjaśnionym podłożu, bywają ich częstą przyczyną, podobnie jak przyjmowanie niektórych leków czy spożycie Zawroty głowy w migrenie mogą: — być ekwiwalentem napadu migreny Æ łagodne napadowe zawroty głowy; — stanowić część typowego napadu migre-ny Æ migrena typu podstawnego; — być dodatkowym objawem w fazie bólo-wej napadu; — występować między napadami migre-ny [13]. Łagodne napadowe zawroty głowy zosta-ły opisane po raz Jednak przyczyn zawrotów głowy może być bardzo wiele – nie tylko zaburzenia neurologiczne czy laryngologiczne, ale też ogólne, w tym zarówno niskie, jak i wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub przyczyny psychogenne. Niestety przyjmuje się, że mimo wnikliwej diagnostyki, nawet u 25% pacjentów z zawrotami głowy, ich przyczyna Zawroty głowy podczas wstawania – przyczyny. Silne zawroty głowy po wstaniu nieraz wywołują duży niepokój. Jeżeli sam/a go odczuwasz, być może obawiasz się, że oznaczają chorobę. Zawroty nie zawsze jednak są spowodowane poważną dolegliwością. Zawroty głowy rano przy wstawaniu są naturalną reakcją organizmu na nagłą Witam. Mam ropien około migdałkowy po anginie. Dostałam zinnat 500mg co 12godz. i Metronizadol 2 razy po 2 tabl.250mg.przy wadze 58kg. Rano przyjęłam drugie dawki tychże leków. Z godzinę temu zaczęły się zawroty głowy i do tego czuje dość spora ciężkośc glowy(nie wiem jak inaczej to ująć) i jestem mega słaba. Kontrola u . Zawroty głowy to dość powszechna przypadłość. Mogą występować w towarzystwie innych objawów, takich jak: mdłości, szumy uszne, zaburzenia równowagi, a nawet omdlenia. Gdy przytrafiają się często, skutecznie utrudniają codzienne funkcjonowanie. Czym są zawroty głowy i jaka jest ich przyczyna?Czym są zawroty głowy?Zdefiniowanie zawrotów głowy nie jest proste z tego względu, że są objawem odczuwanym subiektywnie - inaczej przez każdego pacjenta. W większości przypadków określane są jako uczucie kołysania, wirowania, braku równowagi. Dotyczyć mogą zarówno mężczyzn, kobiet, jak i dzieci. Zawrotom głowy bardzo często towarzyszą inne dolegliwości, potęgujące złe samopoczucie. Należą do nich:ból głowy,szumy uszne,nudności i wymioty,niedosłuch,uderzenia gorąca i nadmierna potliwość, mogą być spowodowane zawroty głowy?Na pojawienie się zawrotów głowy wpływ może mieć kilka czynników. Bardzo często towarzyszą one nudnościom i wymiotom. Mijają samoistnie po opanowaniu zaburzeń żołądkowych. Zawroty głowy to częsta przypadłość osób mierzących się ze skokami ciśnienia, szczególnie przy jego dużym spadku. Nagła zmiana pozycji, migrenowe bóle głowy czy miesiączka także mogą prowokować tę dolegliwość. Gdy są to sytuacje jednostkowe, nie wzbudzają szczególnego niepokoju. Zastanawiające powinny być za to zawroty głowy nawracające, o bardzo silnym przebiegu, nie dające powiązać się z żadną inną przyczyną. Przyczyny zawrotów głowyPrzyczyn zawrotów głowy trzeba doszukiwać się w zaburzeniach układu równowagi. Nietypowe objawy zawsze powinny być skonsultowane przynajmniej z lekarzem rodzinnym, który w razie wątpliwości przekieruje nas do specjalisty. Do najczęściej spotykanych przyczyn zawrotów głowy należą:niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze - zarówno nadciśnienie, jak i niedociśnienie tętnicze mogą objawiać się zawrotami głowy. Niebezpieczne są także skoki ciśnienia. Poza zawrotami głowy objawiają się charakterystycznym, pulsacyjnym bólem głowy, uciskiem w klatce piersiowej oraz przyspieszeniem akcji serca. Stąd tak ważne jest stałe kontrolowanie ciśnienia tętniczego,schorzenia neurologiczne - jest ich wiele i każde z nich powinno być przedmiotem dalszej diagnozy i leczenia. Wśród zaburzeń neurologicznych powodujących między innymi zawroty głowy wymienia się: stwardnienie rozsiane, zapalenie nerwu przedsionkowego, padaczkę, migrenę, zaburzenia snu, depresja, zaburzenia lękowe oraz urazy głowy,zaburzenia błędnika - to przyczyna bardzo silnych zawrotów głowy. Do tego dochodzą zaburzenia równowagi i wrażenie osuwania się gruntu spod nóg,reaktywna hipoglikemia poposiłkowa - polega na zmniejszeniu poziomu glukozy w ciągu 2-3 godzin po spożytym posiłku i zbyt dużym wyrzucie insuliny do krwi. W tym przypadku pacjent cierpi też z powodu osłabienia, zmęczenia, senności i nadmiernego pocenia się,zaburzenia rytmu serca - podczas napadu arytmii, serce nie kurczy się prawidłowo. Objawy towarzyszące to osłabienie, uczucie zmęczenia i zawroty głowy. Może dojść nawet do utraty zawroty głowy mogą przydarzyć się każdemu z nas. Gorszy dzień, niewyspanie czy zmęczenie mogą zainicjować wystąpienie tej dolegliwości. Jeżeli natomiast sytuacja powtarza się często lub dochodzą do tego inne niepokojące objawy, należy skonsultować swój przypadek z lekarzem pierwszego kontaktu. Jeśli zależy Ci na czasie, możesz skorzystać z usług serwisu Umożliwia on odbycie e-konsultacji, w trakcie której lekarz wystawi e-receptę na środki osłabiające dokuczliwe objawy zawrotów pomoc w przypadku wystąpienia zawrotów głowyWarto wiedzieć, jak się zachować, gdy komuś z naszego otoczenia lub nam samym przytrafią się zawroty głowy. Zachowaj spokój. Stres to najgorszy stoisz, usiądź na stabilnym podłożu, które nie przewróci się razem z Tobą w razie się w jeden nieruchomy punkt. To powinno pomóc w odzyskaniu ostrości widzenia i zahamowaniu wirowania w dopływ świeżego powietrza i dostęp do ćwiczenia oddechowe. Pomogą uregulować pracę serca i ustabilizować ciśnienie tętnicze. Zawroty głowy kiedy schodzisz z bieżni, jest to powszechne i może być kilka powodów. Ten zawroty głowy może być irytacją lub może być oznaką większego problemu zdrowotnego. Ale zwykle możesz to poprawić, abyś mógł nadążyć treningi na bieżni-parzysty treningi obwodowe które obejmują wielokrotne wchodzenie i schodzenie z bieżni. Dlaczego masz zawroty głowy Dość często zawroty głowy po bieżni to prosty problem z prostą naprawą. Jeśli czujesz zawroty głowy, ważne jest, aby dowiedzieć się, dlaczego, aby zachować bezpieczeństwo (ponieważ zawroty głowy mogą prowadzić do upadku lub nawet omdlenia). Rozważ te najczęstsze przyczyny. Nie ochlonal Często, gdy po zejściu z bieżni odczuwasz zawroty głowy, dzieje się tak dlatego, że zatrzymałeś się zbyt gwałtownie i nie dałeś swojemu ciału szansy na ochłodzenie. Odpoczynek po bieganiu sprawia, że ​​krew płynie po całym ciele. Nagłe zatrzymanie może spowodować zawroty głowy, ponieważ tętno i ciśnienie krwi spadają zbyt szybko. Powolne odprężenie pozwala na stopniowy i bezpieczny spadek tętna i ciśnienia krwi. Monitoruj swoje tętno i nie wychodź z bieżni, dopóki tętno nie zwolni do 100 uderzeń na minutę lub mniej. Chłodzenie na bieżni Po części treningowej biegu zwolnij bieżnię do 3,5 mil na godzinę. Biegaj powoli przez 5 minut. Powinieneś poczuć, że zarówno tętno, jak i oddech zwalniają. Zwolnij bieżnię do 3 km/h i idź jeszcze przez 3 do 5 minut. Jeśli Twoja siłownia ma ograniczenia czasowe na bieżni i nie możesz zmieścić się w 10-minutowym ochłodzeniu, skróć trening, aby móc energicznie chodzić przez 3 do 5 minut przed zejściem z bieżni. Skończyć z odcinki po biegu lub joga. Choroba lokomocyjna Innym czynnikiem jest to, że twoje ciało wyczuwa ruch do przodu na bieżni, podczas gdy pomieszczenie wokół bieżni pozostaje stabilne. Przyzwyczaił się do tego układu odniesienia. Tak jak na ruchomym chodniku lub ruchomych schodach, przyzwyczajenie się do zmiany zajmuje chwilę. Kiedy zejdziesz z bieżni, wracasz do zwykłej sytuacji, w której twoje ciało porusza się po pokoju, wyczuwając ruch. Przez większość czasu ludzie dokonują tego przejścia tylko przez chwilę dezorientacji. Ale możesz potrzebować trochę więcej czasu na dostosowanie. Tak jak tylko niektórzy ludzie cierpią na chorobę morską, możesz być bardziej dotknięty tą chorobą niż inni. Jeśli pod koniec treningu na bieżni będziesz jechał wolniej, zmiana będzie mniej gwałtowna i możesz ją lepiej tolerować. Jeśli podczas poruszania się na bieżni odczuwasz zawroty głowy, spróbuj skupić wzrok na nieruchomym obiekcie (odwróć wzrok od ekranu telewizora). Odwodnienie Odwodnienie może powodować zawroty głowy. Jeśli nie piłeś wody przed i podczas treningu, upewnij się, że zwiększasz spożycie. To może wystarczyć do złagodzenia zawrotów głowy. Podobnie, kiedy i czym jesteś jedzenie przed ucieczką może wpłynąć na późniejsze samopoczucie. Być może będziesz musiał zjeść trochę więcej, trochę mniej lub inny rodzaj jedzenia, zanim zaczniesz biegać na bieżni. Warunki medyczne Jeśli czujesz zawroty głowy po bieganiu, nawet po wykluczeniu tych innych problemów, być może dzieje się coś innego. Porozmawiaj z lekarzem o swoich objawach. Możliwe, że odczuwasz skutki niskiego poziomu cukru we krwi, anemii, wysokiego ciśnienia krwi, problemów z uchem wewnętrznym, zaburzeń serca lub skutków ubocznych leków. Jest to dobra wskazówka, aby uzyskać pełną kontrolę fizyczną, aby upewnić się, że znajdziesz jakiekolwiek podstawowe problemy. Przypomnienia dotyczące bezpieczeństwa na bieżni Użyj tego zaklęcia zawrotu głowy, aby przypomnieć Ci, dlaczego ważne jest używanie bieżnia bezpiecznie: Zawsze zaczynaj z małą prędkością, zanim wsiądziesz, aby uniknąć szarpnięcia z równowagi, jeśli został ustawiony na dużą prędkość. Zawsze podłączaj przewód zatrzymania awaryjnego, aby bieżnia zatrzymała się, jeśli się potkniesz lub zemdlejesz. Upewnij się, że pas zatrzymuje się przed zejściem z bieżni. Podczas schodzenia z bieżni trzymaj się poręczy. Upewnij się, że nie możesz się o nic potknąć, schodząc z bieżni. Bezpieczeństwo treningu obwodu Sesje na bieżni, które obejmują interwały, różne pozycje lub ćwiczenia poza bieżnią, mogą zapewnić wspaniały trening i pokonać nudę, która może się pojawić z czasem na bieżni. Ale musisz być bardzo ostrożny, wykonując tego rodzaju treningi, zwłaszcza jeśli doświadczasz zawrotów głowy na bieżni. Interwały: Użyj wstępnie ustawionego treningu, abyś nie musiał ciągle patrzeć na konsolę, naciskać przycisków i dokonywać zmian. Używaj dobrej formy podczas wszystkich segmentów treningu; jeśli nie możesz, zmniejsz intensywność, prędkość lub nachylenie. Pamiętaj, aby odpowiednio się ochłodzić i pić dużo wody. Ruchy na boki: Jeśli wykonujesz trening na bieżni, który obejmuje tasowanie z boku lub innych ruchów niż bieganie lub chodzenie do przodu, upewnij się, że zwolniłeś pas do tempa marszu i trzymaj się poręczy przed zmianą pozycji. Obwody poza bieżnią: Przed zejściem z bieżni do zrobienia ćwiczenia siłowe lub oporowezatrzymaj maszynę i upewnij się, że się zatrzyma. Miej pod ręką ciężarki lub inny sprzęt. Jeśli utrzymujesz wysokie tętno, szybko przechodząc do treningu oporowego, możesz nie odczuwać zawrotów głowy. Ale jeśli tak, rozważ wymianę bieżni na inny sprzęt cardio (taki jak rower stacjonarny) do tego typu treningu. Kiedy należy się zgłosić do specjalisty, jak leczyć zawroty głowy i jakie mogą być przyczyny tych objawów? Ze specjalistami kliniki My Medyk – dr. Maciejem Zatońskim, laryngologiem oraz mgr. Krzysztofem Klimkiem, fizjoterapeutą rozmawia Olga Woźniak. Występowanie zawrotów głowy może mieć różne przyczyny. Często są one związane z poważnymi schorzeniami, dlatego nie powinniśmy ich lekceważyć. Niezmiernie ważna jest diagnostyka, która doprowadzi do odnalezienia źródła, utrudniających nam życie dolegliwości. Jeśli często masz wrażenie, że przedmioty wirują, nie możesz utrzymać równowagi, tracisz poczucie orientacji – nie czekaj, tylko zgłoś się do lekarza. Za prawidłowe utrzymanie równowagi i poczucie orientacji odpowiadają trzy układy receptorowe, które stale przesyłają informacje do mózgu, gdzie są następnie analizowane i rozsyłane. Właściwe napięcie mięśni i postawa ciała jest możliwa dzięki prawidłowemu funkcjonowaniu wzroku, receptorów dotyku i czucia głębokiego oraz ucha wewnętrznego. Jakie są najczęstsze przyczyny zawrotów głowy? dr Maciej Zatoński: Zawroty głowy mogą mieć podłoże neurologiczne, laryngologiczne, ortopedyczne, kardiologiczne, naczyniowe oraz psychiczne. Laryngologiczne przyczyny to przede wszystkim zespół napadowych położeniowych zawrotów głowy, uszkodzenie błędnika (np. w wyniku infekcji lub urazu), choroba ucha środkowego, choroba Meniere’a, nowotwory ośrodkowego układu nerwowego. Inne przyczyny mogą pojawić się w przypadku cukrzycy, stwardnienia rozsianego, chorób tarczycy, choroby lokomocyjnej. Mogą być one także skutkiem stosowanych leków. mgr Krzysztof Klimek:Takie objawy, jak zawroty głowy mogą mieć wiele przyczyn. Te jednak, z którymi mają do czynienie fizjoterapeuci najczęściej związane są z dysfunkcjami odcinka szyjnego kręgosłupa. Zaliczyć można do nich hypolordozę, która charakteryzuje się spłaszczeniem lordozy w odcinku szyjnym, co w konsekwencji zmniejsza odporność na wstrząsy. Kolejnym schorzeniem odcinka szyjnego, wywołującym zawroty głowy jest hiperlordoza szyjna, która powoduje ucisk na tętnice wewnętrzne szyjne, tym samym zmniejszając przepływ krwi do mózgu, doprowadzając do niedotlenienia. Podobne konsekwencje wywołują również urazy typu biczowego. Źródłem zawrotów głowy mogą być także zaburzenia postawy ciała, skolioza, uraz głowy, udar czy stres. W jaki sposób odbywa się diagnostyka zawrotów głowy? dr Diagnostyka obejmuje przede wszystkim dokładne ustalenie charakteru dolegliwości, częstości ich występowania, czasu trwania i nasilenia wraz z dokładną oceną ucha środkowego oraz w razie konieczności prób położeniowych oraz oceny oczopląsu. W wielu przypadkach diagnostyka musi być rozszerzona o konsultacje innych specjalistów (neurolog, kardiolog, endokrynolog, diabetolog, ortopeda). Niezbędne może okazać się badanie przy użyciu rezonansu magnetycznego (MRI), tomografii komputerowej (CT), wideonystagmografu (VNG), ultrasonografia (USG) oraz wykonanie potrzebnych badań laboratoryjnych. mgr Każdy pacjent, cierpiący na zawroty głowy, który zgłosi się do fizjoterapeuty zostaje poddany testom funkcjonalnym. Pojawienie się bólu przy teście uciskowym na szczyt głowy świadczy o występowaniu dyskopatii szyjnej. Prostym ćwiczeniem, które pozwala na sprawdzenie prawidłowości działania błędnika jest test polegający na trafieniu palcem w nos lub inną część ciała przy zamkniętych oczach. Taką próbę z powodzeniem możemy wykonać również sami w domu. Oczywiście czasem okazuje się to niewystarczające. Wtedy zaleca się wykonanie dodatkowych badań lub konsultacji ze specjalistami. W jaki sposób możemy leczyć zawroty głowy wynikające z zaburzeń błędnika? dr Leczenie zależy od charakteru dolegliwości i obejmuje leczenie zachowawcze (dieta, zmiana stylu życia, adaptacja, zmiana dotychczas stosowanych leków), leczenie farmakologiczne oraz rehabilitację. W niektórych przypadkach możliwe jest wykonanie tzw. „zabiegów uwalniających”. W rzadkich przypadkach niezbędne może okazać się leczenie operacyjne. mgr W przypadku wielu schorzeń laryngologicznych, które powodują zawroty głowy bardzo ważna jest współpraca laryngologa z fizjoterapeutą. Często okazuje się, że dzięki dobrze dobranemu programowi ćwiczeń i terapii pacjent może normalnie funkcjonować. Doskonale sprawdza się w takich przypadkach kinezyterapia oraz kinesiology taping. Jakie mogą być przyczyny zaburzeń błędnika? dr Zaburzenia mogą wynikać z urazu błędnika, jego wstrząśnienia lub zapalenia. Nieprawidłowe funkcjonowanie błędnika może być także spowodowane zapaleniem nerwu przedsionkowego, zespołem położeniowych zawrotów głowy, chorobą Meniere’a. Ważne jest to, że u około 25% pacjentów z zawrotami głowy nie udaje się postawić rozpoznania, czyli znaleźć przyczyny dolegliwości. Czy zawroty głowy mogą wynikać z zapalenia zatok u pacjenta? dr Nie. Natomiast możliwa jest wspólna przyczyna zawrotów głowy i zapalenia zatok (np. infekcja) lub zawroty mogą pojawić się w reakcji na leki, stosowane w leczeniu zapalenia zatok. Kiedy osoby cierpiące na zawroty głowy powinny zgłosić się do lekarza? dr W każdym przypadku. Zawroty głowy mogą być pierwszym lub jedyny objawem, zagrażającej zdrowiu lub życiu choroby. W szczególności należy udać się do swojego lekarza w następujących przypadkach: pojawienia się po raz pierwszy ostrych ataków zawrotów głowy lub uczucia niestabilności; zawrotów głowy bez uzasadnionej przyczyny (normalną przyczyną może być np. spożycie alkoholu, pobyt na karuzeli, podczas podróży statkiem, itp.); każdej zmiany lub nasilenia istniejących zawrotów głowy; pogorszenia zawrotów lub przy pojawieniu się nowych objawów; wystąpienia zwrotów głowy po przyjęciu nowo przepisanych leków. W niektórych przypadkach konieczne może okazać się wezwanie pogotowia. Zawroty głowy mogą być jedynym objawem udaru mózgu lub zawału serca. Zgłoś się na pogotowie, jeśli napadowi zawrotów głowy towarzyszyła utrata przytomności, bóle w klatce piersiowej, nagłe osłabienie którejś z kończyn lub zaburzenia widzenia, słuchu lub mowy. Jeśli nie możesz samodzielnie się poruszać i przewracasz się (zwłaszcza na jedną stronę) należy również szybko udać się po pomoc. Jakie są metody rehabilitacji w przypadku pacjentów cierpiących na zawroty głowy? mgr Przy zawrotach głowy można zastosować wiele metod. Wszystko zależy od tego jakie jest źródło tych objawów. Przydatna może okazać się zarówno terapia manualna, masaż, kinesiology taping czy kinezyterapia. Dlatego tak ważne jest indywidualne podjęcie do każdego pacjenta. Jaki jest cel rehabilitacji w zaburzeniach układu równowagi? mgr Głównym celem rehabilitacji jest wzmocnienie mięśni posturalnych oraz reedukacja procesów nastawczych. Z tego względu stosuje się również program ćwiczeń izometrycznych i równoważnych. W jaki sposób odbywa się diagnostyka zawrotów głowy? dr Diagnostyka obejmuje przede wszystkim dokładne ustalenie charakteru dolegliwości, częstości ich występowania, czasu trwania i nasilenia wraz z dokładną oceną ucha środkowego oraz w razie konieczności prób położeniowych oraz oceny oczopląsu. W wielu przypadkach diagnostyka musi być rozszerzona o konsultacje innych specjalistów (neurolog, kardiolog, endokrynolog, diabetolog, ortopeda). Niezbędne może okazać się badanie przy użyciu rezonansu magnetycznego (MRI), tomografii komputerowej (CT), wideonystagmografu (VNG), ultrasonografia (USG) oraz wykonanie potrzebnych badań laboratoryjnych. mgr Każdy pacjent, cierpiący na zawroty głowy, który zgłosi się do fizjoterapeuty zostaje poddany testom funkcjonalnym. Pojawienie się bólu przy teście uciskowym na szczyt głowy świadczy o występowaniu dyskopatii szyjnej. Prostym ćwiczeniem, które pozwala na sprawdzenie prawidłowości działania błędnika jest test polegający na trafieniu palcem w nos lub inną część ciała przy zamkniętych oczach. Taką próbę z powodzeniem możemy wykonać również sami w domu. Oczywiście czasem okazuje się to niewystarczające. Wtedy zaleca się wykonanie dodatkowych badań lub konsultacji ze specjalistami. W jaki sposób możemy leczyć zawroty głowy wynikające z zaburzeń błędnika? dr Leczenie zależy od charakteru dolegliwości i obejmuje leczenie zachowawcze (dieta, zmiana stylu życia, adaptacja, zmiana dotychczas stosowanych leków), leczenie farmakologiczne oraz rehabilitację. W niektórych przypadkach możliwe jest wykonanie tzw. „zabiegów uwalniających”. W rzadkich przypadkach niezbędne może okazać się leczenie operacyjne. mgr W przypadku wielu schorzeń laryngologicznych, które powodują zawroty głowy bardzo ważna jest współpraca laryngologa z fizjoterapeutą. Często okazuje się, że dzięki dobrze dobranemu programowi ćwiczeń i terapii pacjent może normalnie funkcjonować. Doskonale sprawdza się w takich przypadkach kinezyterapia oraz kinesiology taping. Jakie mogą być przyczyny zaburzeń błędnika? dr Zaburzenia mogą wynikać z urazu błędnika, jego wstrząśnienia lub zapalenia. Nieprawidłowe funkcjonowanie błędnika może być także spowodowane zapaleniem nerwu przedsionkowego, zespołem położeniowych zawrotów głowy, chorobą Meniere’a. Ważne jest to, że u około 25% pacjentów z zawrotami głowy nie udaje się postawić rozpoznania, czyli znaleźć przyczyny dolegliwości. Czy zawroty głowy mogą wynikać z zapalenia zatok u pacjenta? dr Nie. Natomiast możliwa jest wspólna przyczyna zawrotów głowy i zapalenia zatok (np. infekcja) lub zawroty mogą pojawić się w reakcji na leki, stosowane w leczeniu zapalenia zatok. Kiedy osoby cierpiące na zawroty głowy powinny zgłosić się do lekarza? dr W każdym przypadku. Zawroty głowy mogą być pierwszym lub jedyny objawem, zagrażającej zdrowiu lub życiu choroby. W szczególności należy udać się do swojego lekarza w następujących przypadkach: pojawienia się po raz pierwszy ostrych ataków zawrotów głowy lub uczucia niestabilności; zawrotów głowy bez uzasadnionej przyczyny (normalną przyczyną może być np. spożycie alkoholu, pobyt na karuzeli, podczas podróży statkiem, itp.); każdej zmiany lub nasilenia istniejących zawrotów głowy; pogorszenia zawrotów lub przy pojawieniu się nowych objawów; wystąpienia zwrotów głowy po przyjęciu nowo przepisanych leków. W niektórych przypadkach konieczne może okazać się wezwanie pogotowia. Zawroty głowy mogą być jedynym objawem udaru mózgu lub zawału serca. Zgłoś się na pogotowie, jeśli napadowi zawrotów głowy towarzyszyła utrata przytomności, bóle w klatce piersiowej, nagłe osłabienie którejś z kończyn lub zaburzenia widzenia, słuchu lub mowy. Jeśli nie możesz samodzielnie się poruszać i przewracasz się (zwłaszcza na jedną stronę) należy również szybko udać się po pomoc. Jakie są metody rehabilitacji w przypadku pacjentów cierpiących na zawroty głowy? mgr Przy zawrotach głowy można zastosować wiele metod. Wszystko zależy od tego jakie jest źródło tych objawów. Przydatna może okazać się zarówno terapia manualna, masaż, kinesiology taping czy kinezyterapia. Dlatego tak ważne jest indywidualne podjęcie do każdego pacjenta. Jaki jest cel rehabilitacji w zaburzeniach układu równowagi? mgr Głównym celem rehabilitacji jest wzmocnienie mięśni posturalnych oraz reedukacja procesów nastawczych. Z tego względu stosuje się również program ćwiczeń izometrycznych i równoważnych. Syndrom zejścia na ląd to problem, który pojawiać się może po rejsie statkiem, jak i po odbyciu podróży samolotem czy nawet i samochodem. Związany jest on z odczuwaniem, już po zakończeniu podróży, kołysania czy trudności z utrzymaniem równowagi. U większości osób objawy syndromu zejścia na ląd ustępują po krótkim czasie, u innych utrzymują się one jednak przez dłuższy okres – jakie metody leczenia pozwalają zlikwidować nieprzyjemne wrażenia? U większości osób objawy syndromu zejścia na ląd ustępują po krótkim czasie. Syndrom zejścia na ląd (ang. disembarkment syndrome, mal de debarquement, MDD) po raz pierwszy został opisany w 1881 roku - autorem tej publikacji, która znalazła się w medycznym czasopiśmie "Lancet", był J. A. Irwin. Wtedy problem został określony terminem mal de débarquement, co w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza chorobę z zejścia na ląd. Spis treści Syndrom zejścia na ląd: przyczyny Syndrom zejścia na ląd: objawy Syndrom zejścia na ląd: diagnostyka Syndrom zejścia na ląd: leczenie Syndrom zejścia na ląd: profilaktyka Syndrom zejścia na ląd występować może u przedstawicieli obojga płci i różnych grup wiekowych, charakterystyczne dla niego jest jednak to, że pojawia się on przede wszystkim u kobiet mających od 30 do 60 lat. Syndrom zejścia na ląd: przyczyny Typowo syndrom zejścia na ląd rozwija się u tych osób, które przez pewien czas odbywały morską podróż. Pojawiać się on może jednak nie tylko po płynięciu statkiem, ale i po locie samolotem, jeździe pociągiem czy nawet i samochodem. W czasie przemieszczania się statkiem czy samolotem organizm człowieka eksponowany jest na działanie różnych bodźców, z którymi nie ma on raczej styczności podczas kroczenia po lądzie - mowa tutaj chociażby o kołysaniu podczas rejsu. W takim przypadku układ nerwowy, po krótszym lub dłuższym czasie, przyzwyczaja się do nowych bodźców. Powinien on jednak niejako "zapomnieć" o nich wtedy, kiedy podróż ulegnie zakończeniu - sugeruje się, że syndrom zejścia na ląd rozwija się wtedy, kiedy pomimo zaprzestania pojawiania się bodźców układ nerwowy człowieka funkcjonuje cały czas tak samo jak wtedy, kiedy oddziaływały one na organizm pacjenta. Utrzymywanie się wrażeń, które występowały w trakcie odbywania podróży, już po jej zakończeniu nie jest niczym niepokojącym - przez kilkanaście sekund do kilku minut tak naprawdę większość osób ma wrażenie, że kołyszą się one już po tym, jak opuszczą statek. W przebiegu syndromu zejścia na ląd problemy te utrzymują się jednak przez znacznie dłuższy czas – może on sięgać kilku godzin, jak i nawet kilku miesięcy. Pewne informacje na temat przyczyn syndromu zejścia na ląd są ogólnie dostępne, w praktyce jednak problem ten jest bardzo enigmatyczny i jego źródła nie zostały dotychczas wystarczająco poznane. Ze względu na to, że mal de débarquement pojawia się częściej u kobiet sugeruje się, że związek z jego występowaniem mogą mieć żeńskie hormony płciowe. Dodatkowo zauważalna jest również korelacja pomiędzy syndromem zejścia na ląd a migrenami - w jakim jednak dokładnie mechanizmie tego rodzaju bóle głowy miałyby zwiększać możliwość występowania nieprzyjemnych dolegliwości po zakończeniu podróży, tego nie wiadomo. Syndrom zejścia na ląd: objawy W przebiegu mal de débarquement u pacjenta pojawiają się problemy, które przypominają odczucia występujące podczas chodzenia po statku płynącym po wzburzonym morzu. Objawy syndromu zejścia na ląd to przede wszystkim: uczucie kołysania zawroty głowy nudności Charakterystyczne dla jednostki jest to, że dolegliwości z nią związane przybierają największe nasilenie wtedy, kiedy pacjent jest w spoczynku - np. gdy stoi lub leży w łóżku. Co ciekawe, objawy zespołu zejścia na ląd mogą ustępować po tym, kiedy pacjent zacznie przemieszczać się np. pociągiem czy samochodem. Niestety po tym, gdy taka podróż się zakończy, dolegliwości związane z syndromem mogą pojawiać się u pacjenta ponownie. Objawy syndromu zejścia na ląd same w sobie bywają dość uciążliwe i nierzadkie jest współwystępowanie wraz z nimi innych jeszcze dolegliwości, którymi mogą być: zaburzenia koncentracji obniżenie nastroju niepokój i lęk drażliwość poczucie stałego zmęczenia Syndrom zejścia na ląd: diagnostyka Ogólnie warto tutaj nadmienić, że tak naprawdę u wielu pacjentów syndrom zejścia na ląd nie jest rozpoznawany - powodem takiej sytuacji jest niewielka świadomość na temat istnienia tego problemu. Nierzadko zdarza się, że osoby zmagające się z przejawami tej jednostki mają wykonywane wiele różnych badań, w których nie udaje się wykryć żadnych odchyleń mogących odpowiadać za dręczące je objawy. W diagnostyce wykonywane są zwykle badania obrazowe głowy (np. tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny), badania neurofizjologiczne czy badania słuchu. W przypadku syndromu zejścia na ląd nie są w ich trakcie wykrywane żadne odchylenia - w rzeczywistości rozpoznanie syndromu zejścia na ląd stawiane jest na podstawie powiązania typowych jego objawów z ich pojawieniem się po jakiejś podróży. Syndrom zejścia na ląd: leczenie Mal de débarquement przebiega naprawdę bardzo różnie - u jednych chorych jego objawy ustępują w ciągu kilku dni, u innych mogą one utrzymywać się przez znacznie dłuższy, bo sięgający nawet kilku miesięcy lub lat, czas. Syndrom zejścia na ląd jak najbardziej może wiec ustępować całkowicie samoistnie, ze względu jednak na to, że nie sposób przewidzieć, po jakim czasie problemy przeminą, pacjenci poszukują różnych sposobów, których zastosowanie pozwoliłoby im uporać się z przykrymi dolegliwościami. Leczenie syndromu zejścia na ląd - ze względu na to, że wciąż nieznane są jego dokładne przyczyny - nie jest łatwe. Niektórym pacjentom pomaga farmakoterapia bazująca na stosowaniu takich leków, jak np. benzodiazepiny czy środki przeciwdepresyjne z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny oraz trójcyklicznych antydepresantów. Istnieją również doniesienia o skuteczności u niektórych chorych preparatów przeciwdrgawkowych, takich jak karbamazepina, fenytoina czy gabapentyna. Wspomina się również o możliwości wykorzystania u osób z syndromem zejścia na ląd rehabilitacji przedsionkowej czy przezczaszkowej stymulacji mózgu. Syndrom zejścia na ląd: profilaktyka Ze względu na to, że nieznany jest mechanizm rozwoju syndromu zejścia na ląd, nie sposób jest określić tego, w jaki sposób można by zapobiegać jego występowaniu. Podkreśla się, że u tych osób, w których życiu pojawiło się kiedyś mal de débarquement, problem może rozwinąć się ponownie i w takim przypadku najkorzystniejsze byłoby unikanie przemieszczania się tym środkiem transportu, po podróżowaniu którym rozwinął się syndrom zejścia na ląd. Nie zawsze jednak – chociażby ze względów zawodowych - możliwe jest np. unikanie lotów samolotem. Tutaj przytoczyć można jednak opisy przypadków osób, u których kiedyś wystąpił syndrom zejścia na ląd i które później - w czasie podróży - przyjmowały doraźnie leki z grupy benzodiazepin, co ostatecznie zapobiegało u nich nawrotowi objawów tej jednostki. Absolwent kierunku lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Wielbiciel polskiego morza (najchętniej przechadzający się jego brzegiem ze słuchawkami w uszach), kotów oraz książek. W pracy z pacjentami skupiający się na tym, aby przede wszystkim zawsze ich wysłuchać i poświęcić im tyle czasu, ile potrzebują. Nieuzasadniony niepokój, zawroty głowy i męczące nudności to tylko niektóre z dolegliwości, które mogą spotkać każdego, kto postawi stopy na pokładzie jachtu, statku, kutra czy promu. Niemal każdy może odczuwać skutki choroby lokomocyjnej na wodzie, a brak objawów często wynika jedynie z większego doświadczenia na morzu i przyzwyczajenia ciała do tych nietypowych warunków. Co jednak, jeśli nudności na morzu nie mijają, a podróży statkiem nie można lub nie chce się odwoływać? Poniżej kilka sposobów na to, jak przeżyć rejs, nawet wtedy, gdy choroba morska nie daje za wygraną. Spis treści1 Czym jest choroba morska?2 Najczęstsze objawy choroby morskiej3 Jak długo trwa choroba morska?4 Co z chorobą morską po zejściu na ląd?5 Jak skutecznie walczyć z chorobą morską naturalnymi sposobami?6 Choroba morska – jak sobie pomóc? Czym jest choroba morska? Choroba morska to jedna z odmian choroby lokomocyjnej i należy do tzw. kinetoz, czyli zaburzeń równowagi, które wynikają z przyśpieszenia działającego na ciało. Występuje niemal u wszystkich, jest bowiem naturalną reakcją organizmu na brak zgodności bodźców odbieranych przez układ równowagi i zmysł wzroku. Otrzymuje on sprzeczne informacje – oczy dostrzegają zmiany krajobrazu, a ciało teoretycznie wcale się nie porusza. Jednocześnie zmysł równowagi daje znać naszemu mózgowi o wszystkich drganiach – ruchach w tył, przód, górę i dół, które są wywołane bujaniem się statku na wodzie. Innymi słowy, nasz błędnik szaleje, bo nie może połączyć tych wszystkich wykluczających się informacji w zgrabną całość. Dezorientacja organizmu sprawia, że zaczynają pojawiać się nieprzyjemne objawy i rodzi się w nas poczucie, że coś jest nie tak – co u wielu może wywoływać spadek samopoczucia i niepokój. Ciekawe jest to, że choć każdy z nas doświadcza na pokładzie poruszającego się statku tego samego, wszyscy reagują inaczej i często mają różne objawy. Więcej o chorobie morskiej przeczytasz u Michała Stępki na blogu żeglarskim PuntoVita. Najczęstsze objawy choroby morskiej Jakie są najczęstsze objawy choroby morskiej? Najbardziej oczywistą i kojarzącą się z każdą odmianą choroby lokomocyjnej dolegliwością są oczywiście nudności – częste, niekontrolowane i skrajnie wycieńczające. Jest to ostatni objaw, dlatego nie każdy tego doświadczy. To właśnie torsje stanowią największe niebezpieczeństwo dla podróżujących transportem wodnym, bo mogą prowadzić do odwodnienia i osłabienia organizmu. Do mniej spektakularnych, ale wciąż bardzo nieprzyjemnych przypadłości należą: uderzenia gorąca lub zimna oraz pocenie się, uczucie ucisku w klatce piersiowej i trudności z oddychaniem. Cierpiący na chorobę morską mogą mieć też problem z suchością w ustach lub wręcz przeciwnie, zmagać się ze ślinotokiem. Częste są również zaburzenia w odczuwaniu smaków i zapachów, brak apetytu oraz wrażenie, że wszystko podchodzi do gardła. Pasażerowie statków często skarżą się też na problemy z koncentracją, senność, znużenie i ogólne odrętwienie. U niektórych pojawiają się też problemy natury psychicznej: niepokój, nieuzasadniony lęk i ogólna dezorientacja. Jak długo trwa choroba morska? Niekiedy objawy choroby morskiej mijają po 2, 3 dniach pierwszej podróży, czasem zdarza się jednak, że nawet po wielu rejsach dana osoba nie jest w stanie utrzymać się na nogach na statku, bo wciąż wstrząsają nią torsje. Pierwsze dolegliwości związane z chorobą lokomocyjną zazwyczaj pojawiają się już po około 30 minutach od wejścia na pokład, więc jeśli ktoś chce się zorientować przed długą podróżą morską, jak jego ciało zareaguje na bujanie na wodzie, może spróbować nawet żeglugi po niewielkim jeziorze. Zważając na to, jak dużym utrapieniem może być ta przypadłość, warto to sprawdzić, zanim wypłynie się na wycieczkę dookoła świata. Stopień nasilenia objawów, a także początek i koniec choroby, jest kwestią bardzo indywidualną, więc jedyną szansą na przekonanie się, jak nasz organizm w tej kwestii wypadnie, jest wejście na pokład. Co z chorobą morską po zejściu na ląd? Ciekawostką o chorobie morskiej i pływaniu statkiem jest to, że po zejściu na ląd … nadal można mieć problem. A mówiąc dokładniej – po długim rejsie chodzenie po stałym lądzie będzie wydawało się równie dziwne, jak wcześniej poruszanie się po pokładzie. Ustąpienie ciągłego bujania i pojawienie się pod nogami stabilnego gruntu może organizm zdziwić, ale na szczęście, wystarczy kilka chwil, aby z wilka morskiego zamienić się w zwykłego człowieka mieszkającego w bardziej naturalnych warunkach, czyli na lądzie. Jak skutecznie walczyć z chorobą morską naturalnymi sposobami? Jak sobie radzić z chorobą morską? Można zaopatrzyć się w aptece w odpowiednie preparaty, ale równie dobrze można wykorzystać to, co dała nam matka natura i sięgnąć po domowe sposoby. Na dolegliwości wynikające z przebywania na wodzie na pewno pomoże imbir. Jest to niezawodne remedium na każdy rodzaj mdłości. Niezależnie od tego, czy nudności wywołuje ciąża, niestrawność czy choroba morska, ten korzeń świetnie sobie z nimi poradzi. Jak można go przyjmować? Wystarczy spakować do torby paczkę ciasteczek imbirowych albo robić sobie specjalne napary podczas podróży. Aby zaparzyć taką herbatkę wystarczy pociąć imbir na kawałki i zalać go ciepłą wodą. Można też zażywać ten korzeń w formie pastylek, żuć jego kandyzowaną formę albo dodawać go do poszczególnych potraw. Pomocna w walce z chorobą morską będzie też mięta – herbatki, pachnące nią chusteczki czy cukierki i gumy o tym smaku świetnie się sprawdzą. Zarówno jeden, jak i drugi produkt można też dodawać do wody, którą będzie się popijało w trakcie podróży. Jest to o tyle korzystne, że przy okazji nawadnia nasz organizm, którego siły mogły już zostać nadwyrężone przez wcześniejsze torsje. Świetnym rozwiązaniem jest także zabranie ze sobą na pokład olejków eterycznych. Mdłościom przeciwdziałają olejki ze wspomnianych już mięty lub imbiru, a także z lawendy, która dodatkowo ma właściwości wyciszające. Choroba morska – jak sobie pomóc? Jest jeszcze kilka innych rzeczy, które można zrobić, aby pomóc sobie w trudnej walce z chorobą morską. Po pierwsze, warto zająć swoje myśli czymkolwiek innym niż ciągłe kołysanie. Dobrze jest znaleźć sobie coś do zrobienia, skupić się na rozmowie lub oddać się beztroskiej zabawie. Przy tej ostatniej lepiej nie sięgać jednak po alkohol, bo wbrew pozorom, wcale nie będzie on w tej sytuacji pomocny. Można też wypróbować dwa triki: albo położyć się z zamkniętymi oczami wzdłuż kadłuba albo wpatrywać się w horyzont. Te sztuczki mogą być całkiem pomocne, choć nie u wszystkich okażą się skuteczne. Dobrym pomysłem będzie też skupienie się na oddechu i zadbanie o spokojny umysł, bo im bardziej stresujemy się myślą o chlupoczącej pod naszymi nogami wodzie i skupiamy się na swoich dolegliwościach, tym gorzej będziemy znosić podróż. Warto spróbować, mimo wszystko, cieszyć się podróżą. Choroba morska to bardzo nieprzyjemna rzecz i może całkowicie odebrać przyjemność z podróży po najpiękniejszych wodach. Niestety, nie wszystkim, którzy kochają morze, jest pisany los marynarza i niekiedy trzeba się pogodzić z tym, że ciało niekoniecznie chce spędzać czas na pokładzie kutra, jachtu czy promu. Niemniej jednak, chorobę morską można nieco ujarzmić za pomocą wymienionych w tym tekście sposobów, więc nie warto szybko rezygnować – może się okazać, że organizm sam przyzwyczai się do kołysania i prędzej czy później, całkiem to polubi.

zawroty głowy po zejściu ze statku