Jak sprzedawać używane wysokiej klasy meble. Ta wikiHow uczy, jak rysować na płótnie lub obrazie w GIMP. Otwórz GIMP 2. Kliknij lub kliknij dwukrotnie ikonę GIMP, która przypomina zwierzę z pędzlem w ustach. Dostosowując kształty oczu, nosa i warg, linię szczęki, a także grubość i kąty brwi, możesz za pomocą tego szablonu narysować dowolną liczbę niepowtarzalnych twarzy. Te same kroki możesz również wykonać dla innych kształtów głowy, aby rysować realistyczne twarze lub przesadzone karykatury. Tak jak to widać na rysunku powyżej :) Odległości powinny się ze sobą mniej więcej zgadzać ;) W zasadzie wyznaczanie w ten sposób proporcji można zastosować także do twarzy osoby dorosłej . Z tą jedna małą różnicą , że twarzyczki dziecięce są bardzo krąglutkie i pulchne :) Tak jak ich dłonie . Na to też trzeba zwracać Nie będę ukrywał,trudno jest to wytłumaczyć nie widząc tego na przykładzie. Nie ma się co więcej rozpisywać, bo nie ma tu na to miejsca. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o rysowaniu portretów a cały tutorial obejrzeć z przykładami, wejdź na narysuj.com i zobacz: Jak narysować portret ze zdjęcia? Sztuczki Magiczne. Sztuczki Karciane Sztuczki Magiczne Iluzja Więcej ». Jak zrobić sztuczkę z przyciąganiem kart? Sztuczki Karciane Najlepszym sposobem na zrobienie znakomitego zdjęcia tęczy jest wyciągnięcie jej przed tło, tak aby wyróżniała się w jak największym stopniu od całej reszty. Idealne tło to takie, które jest czytelne i pozwala na zestawienie kolorów tęczy z nieco ciemniejszymi kolorami (ciemne chmury, góry itp.). . Myślisz, że narysowanie twarzy jest trudne? A może chcesz ją narysować, ale nie wiesz od czego zacząć? Lub w ogóle się nie podejmujesz tego zadania, bo twarz ma za dużo „trudnych” elementów? Jeśli przynajmniej raz, podczas czytania tego wstępu, w Twojej głowie pojawiła się odpowiedź twierdząca, czytaj dalej. Ja też kiedyś myślałam, że narysowanie twarzy jest trudne. Że nie potrafię. Że za dużo elementów. Że nigdy mi się nie uda (tak, tak, nie uda!). A im częściej widziałam idealnie stworzony przez kogoś portret – czy to ze zdjęcia, czy to tworzony na żywo, tym bardziej utwierdzałam się w tym przekonaniu. I nie próbowałam. Bo po co – „I tak mi się przecież nie uda” (sic!). Aż do 2014 roku. Do momentu, w którym poznałam Myślenie Wizualne. Zobaczyłam wtedy, że nie muszę rysować jak inni. Zobaczyłam, że wykorzystując kilka podstawowych kształtów mogę narysować cokolwiek chcę. Ba! Zobaczyłam, że mogę (w końcu!) rysować po swojemu! I że to jest największa wartość – że rysuję po swojemu! Zobaczyłam też, że nie muszę już rysować twarzy tak, jak inni (z taką dokładnością, która odzwierciedli rzeczywistość) i że mogę to zrobić o wiele prościej. W końcu w Myśleniu Wizualnym chodzi o przekazanie jakiejś informacji za pomocą rysunku, a nie tworzenie dzieła sztuki 😉 A że w czasie Zapisu Graficznego (z reguły) nie ma czasu na tworzenie bardzo skomplikowanych rysunków, zaczęłam upraszczać rysowanie twarzy do minimum. I dzisiaj, do narysowania twarzy, z przyjemnością wykorzystuję litery. Pomyślisz: „Litery?” . Sprawdź to tutaj, jak pokazuję tę metodę w pierwszym sezonie programu MY3. W końcu przekonałam się, że za pomocą liter, czy podstawowych kształtów, mogę stworzyć niezliczoną ilość postaci. I mieć ogromną frajdę z ich tworzenia! Spróbuj, a zobaczysz jaka to niezła zabawa! Słucham? Nadal wątpisz w to, że Ty też tak możesz? To zobacz to. Jak Ci się podoba taki szablon? Myślisz, że z jego pomocą narysujesz twarz? Tak? To pobierz go tutaj, wydrukuj i rysuj z nami! Instrukcję masz poniżej 😉 I jak? Nadal myślisz, że narysowanie twarzy jest trudne? Wszystkiego rysunkowego! Jadźka Jeśli znalazłeś ten artykuł prawdopodobnie dlatego, że starałeś się narysować rysunkową twarz. A może masz trochę wiedzy rysunkowej, ale masz trudności z rysowaniem mimiki twarzy lub przekazywaniem przekonujących emocji. W każdym razie, w tym samouczku krok po kroku, postaramy się odpowiedzieć, jeśli nie wszystkie, wiele wątpliwości można mieć. zacznę ten wykład dając podstawowe wprowadzenie, jak narysować prostą rysunkową twarz. Stamtąd ruszymy do przodu i nauczę cię, jak wyolbrzymiać i deformować proporcje twarzy. Naszym celem będzie uzyskanie jak najbardziej przekonującego wyrazu twarzy. Jak narysować podstawową rysunkową twarz: przedstawiamy emocje:szczęście: niespodzianka czy zdziwienie:gniew: strach (przestraszony):zwiększenie intensywności :radosny: zdumiony: wściekły: :połączenie elementów twarzy:emocje stanu fizycznego Jak zastosować tę wiedzę do innych typów znaków kształt 1: Kształt 2: kształt 3: kształt 4:podsumowanie Jak narysować podstawową rysunkową twarz: jest to szybka prezentacja podstaw rysowania ludzkiej głowy. Ostatecznym celem tego samouczka jest dostarczenie narzędzi, których potrzebujesz, aby uzyskać przekonujący wyraz twarzy dla postaci z kreskówek. na tym wstępie narysujemy głowę dziecka. Ta głowa posłuży nam jako podstawa do przyszłych poszukiwań mimiki twarzy. pamiętaj, że rysunkowe twarze mają bardziej przesadzone proporcje niż realistyczna Głowa. zaczniemy rysować kulę, która będzie reprezentować czaszkę i twarz. Pod kulą narysujemy spiczasty kwadrat. Ten kwadrat będzie szczęką naszego charakteru. Gdy już umieścimy głowę, narysujemy szyję pod spodem od podstawy głowy. narysujemy poziomą linię na całej kuli. Krzywa ta przekroczy środek kuli, ustalając, czy brwi mogłyby być umieszczone, gdybyśmy rysowali realistyczną głowę. Ale ponieważ nasza postać jest dzieckiem, a styl rysowania jest kreskówką, oczy staną się ogromnymi kulami. W wyniku tego brwi będą umieszczone znacznie wyżej. Zaczynamy już naginać naturalne prawa proporcji twarzy. podążając tą samą linią, narysujemy uszy po stronie kuli. Ponownie uszy będą wyglądać jak uproszczona i większa wersja prawdziwych. Następnie podzielimy całą głowę inną pionową linią. Pamiętaj, że nasza głowa jest w widoku 3/4, więc obie części będą miały różne rozmiary. podążając pionową linią, znajdziemy środkowy punkt między brwiami a brodą. W tym miejscu zostaną umieszczone nozdrza nosa. Środkowy punkt między nozdrzami a podbródkiem będzie miejscem, w którym znajduje się dolna warga. Nieco powyżej dolnej linii wargi narysujemy linię ust. Ta linia będzie gdzie Górny rząd zębów zostanie umieszczony. Jest to ważne, ponieważ narysujemy różne wyrażenia na twarzy naszej postaci, ale w międzyczasie poruszą się zarówno usta, jak i szczęka, Górny rząd zębów nie. oczy będą rysowane jako dwie krzywe dla górnych powiek. Pod każdą powieką narysowany zostanie okrąg z kropką w środku, reprezentujący tęczówkę i źrenicę. Pamiętaj, że w realistycznej twarzy boki ust idealnie dopasują się do środka każdego oka. W tym przypadku usta są tylko małym rozcięciem na twarzy i ledwo wychodzą pod boki nosa. Jeśli chodzi o włosy, maksymalnie uprościmy ich kształt. Będziemy grupować włosy w zestawy kępek w kształcie dzioba. Będąc naszym charakterem jako dziecko, sprawimy, że włosy będą nieco jajeczkowane. W tym celu rozmieścimy losowo uproszczone kępki włosów. Jedyne, co musisz wziąć pod uwagę, to kierunek, w którym części włosów są zorientowane z każdej strony. przedstawiamy emocje: do rysowania głowy użyliśmy wyrażenia neutralnego. Teraz jest czas, aby wprowadzić emocje do naszej twarzy. Zacznijmy od tych najczęstszych, które będą rozumiane niezależnie od tła kulturowego naszego widza. Nazwiemy je podstawowymi emocjami, ponieważ są one szybką reakcją na podstawowy bodziec. oczy są otwarte, ale na nic nie patrzę. Usta dąsają się na smutne myśli. możesz naprawdę poczuć emocjonalny konflikt wewnątrz naszej postaci. Sprawdź na przykład jego łzawe Oczy. Nasz chłopak próbuje utrzymać swoje emocje pod kontrolą, ale mu się nie udaje i zaraz wybuchnie. szczęście: oczy są otwarte na całą drogę i brwi stają się kilkoma łukami. Uśmiech to duża zakrzywiona linia. Usta mogą być otwarte lub nie w zależności od intensywności emocji. niespodzianka czy zdziwienie: podobne brwi w porównaniu do emocji szczęścia. Usta stają się małym kółkiem próbującym przekazać wyrażenie OHHH!!!. Jego źrenice stają się mniejsze, nasz chłopiec patrzy na coś, co go zaskoczyło. ciekawą sztuczką może być podniesienie jednej brwi bardziej niż drugiej w kolejności, dzięki czemu możemy stworzyć pewną nierównowagę. Pomaga to złamać symetrię na twarzy i nadaje naszej postaci bardziej naturalny i wiarygodny wyraz. gniew: rysowanie powiek w dół nadaje naszej postaci bardziej pogardliwy wygląd. Niewielkie podniesienie jednej strony górnej wargi lub pokazanie zębów pomoże lepiej wyrazić irytację w naszym charakterze. w tym etapie starałem się reprezentować postać, która jest pis off. Intensywność emocjonalna nie jest jeszcze na szczycie, postać zaczyna się złościć. strach (przestraszony): kluczowym czynnikiem jest dołeczek w kąciku ust, który pomaga przekazać wątpliwą Wince. Uczniowie zakontraktowali się, aby spojrzeć na coś lub gdzieś poza sceną. Brwi wyginają się na zewnątrz na znak bezradności. Twarz symbolizuje zwątpienie i troskę o coś. zwiększenie intensywności zaczynając od tych podstawowych emocji, nasze rysunki będą ewoluować do nowszych wyrażeń zwiększających intensywność emocjonalną. Wyraz twarzy stanie się bardziej wyolbrzymiony. To tutaj będziemy naginać, do skrajności, Zasady proporcji twarzy. Czas się zabawić: : przeszliśmy od naszego początkowego wyrazu smutku, kiedy nasza postać starała się utrzymać swoje emocje pod kontrolą, do całkowitego ujawnienia emocji. Nasza postać nie zawiera już jego smutku, a łzy płyną jak rzeki po jego twarzy. radosny: obie brwi rosną jeszcze bardziej. Uśmiech rozszerza się bardziej na boki twarzy. W prawdziwej twarzy to otwarcie ust lub podniesienie brwi byłoby niemożliwe. Ale w kreskówkowej twarzy, możemy pozwolić na niemożliwości, takie jak usta rozszerzające się poza oczy. zdumiony: szczęka opada jako znak całkowitego zaskoczenia. Usta otwierają się całkowicie. Mamy te same oczy, których użyliśmy do wyrażenia zaskoczenia. Uczniowie zakontraktowali coś zaskakującego. Brwi są wygięte, jeszcze bardziej, osiągając niemożliwe wysokości dla prawdziwej ludzkiej twarzy. przy okazji, jeśli chcesz nauczyć się rysować realistyczne ludzkie twarze, mam darmowy samouczek krok po kroku na ten temat. Jeśli jesteś zainteresowany, możesz sprawdzić tutorial tutaj. wściekły: nasza postać zaczyna tracić panowanie nad sobą. Usta otworzą się, aby pokazać zęby, do tego stopnia, że jego podbródek prawie całkowicie zniknie. Jak widzimy ponownie, ta licencja artystyczna jest czymś, co możemy zrobić tylko wtedy, gdy rysujemy w stylu kreskówki. brwi są wygięte do wewnątrz. Interesujące jest utrzymanie nieregularnej pozycji między nimi. Ta asymetria pomaga lepiej komunikować wewnętrzny konflikt postaci. Jego zakłopotanie i gniew są dość oczywiste, patrząc na jego twarz. Postać nie może już powstrzymać swojego gniewu. krok dalej byłoby zaprezentowanie naszej postaci poprzez krzyczenie na kogoś lub coś. Tutaj postać uwalnia swój gniew na elemencie obcym ze sceną. Usta są otwarte. Im bardziej go otworzymy, tym bardziej ekstremalna będzie reakcja postaci. tutaj asymetria obu brwi jest zredukowana do maksimum. teraz postać jest rozładowana jest gniew i brwi są jednakowo pochylone do wewnątrz. : panika w postaci jest teraz dość widoczna. Prezentuje szalone zachowanie, nerwowo patrząc na każdą stronę, szukając czegoś lub kogoś niebezpiecznego. brwi są narysowane jak kilka odwróconych łuków. Pomaga to podkreślić udrękę naszego charakteru. usta pojawiają się z zaciśniętymi zębami jako oznaką napięcia. połączenie elementów twarzy: już zauważyłeś, że wiele mimiki ma wspólne elementy ze przykładem może być to, jak brwi wyglądają jak wyraz płaczu i byłoby użycie tego samego typu oczu zakontraktowanych źrenic, zarówno w wyrazie gniewu, jak i zaskoczenia. liczba kombinacji różnych elementów twarzy jest liczne, co powoduje szereg różnych mimiki twarzy. Niektóre z nich są bardziej subtelne, inne bardziej dziwaczne i do zapoznania się ze wszystkimi tymi mnogimi kombinacjami. To zabawne ćwiczenie. emocje stanu fizycznego przejdźmy do przodu z innym rodzajem emocji. Te nie wywodzą się z postrzegania lub stanu umysłu naszego charakteru. Te emocje będą reakcją na stan fizyczny. Przykładem tego typu emocji może być zmęczenie, zawroty głowy, mdłości itp. emocje ze stanów fizycznych mają pojęcie bardzo zbliżone do emocji pierwotnych, ale w przeciwieństwie do nich mogą przybierać różne i nieprzewidywalne formy. zobaczmy inny przykład reakcji fizycznej, nad którą nie mamy zbyt dużej kontroli. Tym razem nasza postać jest narażona na działanie wirusa lub czynnika chorobotwórczego, stając się chora. W skrócie: całkowicie stracił kontrolę nad własną reakcją! ponieważ reakcja choroby jest czymś, czego nie możemy dobrze kontrolować, w kreskówce jest to zaleta, ponieważ możemy wyolbrzymiać ekspresję, aby uzyskać pożądany efekt. W tym przypadku wyolbrzymiamy usta, rysując je jak falistą linię (niemożliwe w realistycznym rysunku) również zauważamy, jak dominują pierwotne emocje. Choroba, nawet nie do opanowania, jest odmianą zmęczonej emocji. Najciekawsze w odniesieniu do emocji fizycznych jest to, że w prawdziwym życiu otrzymujemy te wyrażenia, nie będąc świadomymi tego, w jaki sposób je otrzymujemy, ponieważ jesteśmy narażeni na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne. Jak zastosować tę wiedzę do innych typów znaków celem tej sekcji jest pokazanie, w jaki sposób te zasady, dotyczące mimiki, mogą być stosowane do innych morfologii. oprócz tego, chcę również pokazać, jak można używać różnych kształtów do reprezentowania ludzkiej głowy. Jest to fantastyczny zasób typowy dla stylu kreskówki. Pozwala nam to tworzyć różnego rodzaju postacie, pełne życia i osobowości. tutaj masz małą próbkę możliwych sposobów, które mogą być wykorzystane do stworzenia ludzkiej głowy. kształt 1: zasadniczo jest to cylinder, do którego dodano szyjkę u podstawy. Podobnie jak w przypadku naszego dziecięcego charakteru, stworzyliśmy odpowiednie podziały pionowe i poziome. twarz pojawi się, jak widać, w widoku 3/4. W tej głowicy, podobnie jak w innych, zobaczysz, że pozioma linia jest umieszczona na jednej trzeciej, mniej więcej, całkowitej wysokości głowy. Kształt 2: tutaj znajdziesz duży prostokąt, prawie kwadrat. Głowa zostanie zaprezentowana widzowi w pełni frontalnie. Ponownie pozioma linia pojawia się na jednej trzeciej całkowitej wysokości głowy. kształt 3: widok głowy jest tutaj, pod kątem na górze. Ze względu na charakter kąta widzenia, pozioma linia zostanie umieszczona pośrodku głowy. kształt 4: ten kształt przedstawia nieregularną formę. Prawie jak zdeformowany prostokąt lub Piramida z jego górną częścią spłaszczoną. w przeciwieństwie do poprzedniego kształtu, kąt widzenia jest umieszczony tutaj na dole. Skutkuje to jeszcze wyższym położeniem poziomej linii oczu. na powyższym obrazku możesz zobaczyć kolekcję twarzy opartą na kształtach, które przedstawiliśmy wcześniej. jak widać, rysujemy na nich niektóre z wyrazów twarzy, które wcześniej prezentowaliśmy. W niektórych przypadkach będzie to połączenie 2 różnych wyrazów twarzy. to przypadek twarzy numer 2. W tej twarzy zmieszaliśmy elementy z wyrazu zaskoczenia z wyrazem gniewnej twarzy. numer 4 jest ciekawy również dlatego, że przedstaw nam a z wyrazem troski. Coś bardzo zbliżonego do ekspresji strachu, którą widzieliśmy wcześniej, ale bardziej subtelnego. podsumowanie jako kolofon do tego artykułu, który mam nadzieję, że ci pomógł, chciałbym dać ci kilka wskazówek, które moim zdaniem będą przydatne. pierwszym byłoby to, że jeśli w przeszłości miałeś problemy z rysowaniem twarzy z kreskówki, jest to bardzo prawdopodobne, ponieważ nie rozumiałeś dobrze, jak zbudować twarz. Polecam zapoznanie się z tekstami Andrew Loomisa, w których szczegółowo opisuje, między innymi, Jak narysować prawdziwą twarz. Gdy opanujesz budowę prawdziwej twarzy, będziesz gotowy do rysowania twarzy z kreskówek, ponieważ poznasz naturalne prawa proporcji i będziesz wiedział, jak je zmieniać według własnej woli. druga rada i tym zakończę tę rozprawę ma zachęcić Was do dalszego ćwiczenia mimiki. Dobrym źródłem jest użycie odniesień do zdjęć. Zawsze staraj się znaleźć zdjęcia, na których modelka pokazuje prawdziwe i żywe emocje. Z tym mam na myśli, że modelka na zdjęciu nie udaje emocji ( powiedzmy, że typowy fałszywy uśmiech, który wszyscy robią, gdy robią sobie zdjęcie). On lub ona naprawdę przeżywają te emocje, kiedy zdjęcie zostało zrobione. Jak powiedzieliśmy wcześniej, najbardziej autentyczną ekspresją twarzy są te, które pochodzą z naturalnej reakcji. na marginesie, jeśli jesteś zainteresowany nauką, których materiałów plastycznych i tabletów rysunkowych używam i polecam, zapraszam do odwiedzenia sekcji zalecanych kursów &. Fotorealizm chyba nigdy mi się nie znudzi ale mam świadomość, że może znudzić się czytelnikom. Z tego powodu staram się, by każdy tekst na jego temat zawierał nowe porady i akcesoria. Tym razem opowiem, jak rysować bardzo realistyczną skórę za pomocą ołówków, długopisów i białego żelopisu oraz jak przyspieszyć pracę. Powyższy obrazek powstał w zaledwie trzy wieczory, mimo że jest bardzo szczegółowy. Wybór zdjęcia Zawsze powtarzam, że wybór odpowiedniego zdjęcia to jeden z kluczy do sukcesu. Ostatnio stwierdziłam, że najlepszymi modelami do hiper- i fotorealistycznych rysunków są osoby starsze i nadal to podtrzymuję. Nie mniej jednak zdarzają się wyjątki takie jak słodki . Drugim jest śliczna Ellaria Sand. Grająca Ellarię aktorka jest przepiękną kobietą ale jej skóra ma jednocześnie tysiące drobnych nierówności, które na dobrze zrobionym rysunku będą wyglądały niesamowicie. Wszystkie wgłębiania zostały tu dodatkowo podkreślone przez ostre światło, które także wypada niesamowicie w fotorealach. Po kliknięciu w zdjęcie wyświetli się jego bardzo duża wersja. Polecam ją obejrzeć! Źródło obrazka: Bardzo chciałam narysować ją razem z Oberynem, bo tworzą piękną, nieszablonową (delikatnie mówiąc) parę. W „Grze o Tron” mogliby zdobyć tytuł Miss i Mistera Pocałunków. Niestety trudno było znaleźć ich wspólne zdjęcie w dobrej jakości. Akcesoria O tym jak uzyskać realistyczny efekt wyłącznie przy pomocy ołówków pisałam wiele razy, dlatego dziś dla urozmaicenia będę wspierała się długopisami i białym żelopisem. Polecam poszukanie dwóch rodzajów czarnego długopisu jeden supercienki do szczegółów i drugi o grubszej linii (i najlepiej – nieco jaśniejszym odcieniu tuszu). Większość długopisów, z jakimi się spotkacie, będzie dawała raczej grubą linię. Jak dotąd spotkałam się tylko z kilkoma takimi o linii cienkiej. Był to mój słynny oraz dość popularny , który można kupić chyba w większości kiosków. Najlepsza do hiper- i fotorealistycznych rysunków będzie kartka o najjaśniejszym odcieniu bieli, ponieważ pozwoli uzyskać kontrast zbliżony do zdjęcia. Od razu zaznaczam, że mi nie chciało się takiej poszukać pracuję na zwykłym papierze do drukarki. Więcej o moich akcesoriach poczytacie . Warstwa długopisu Użycie długopisu nie jest konieczne ale dość rzadko łączę go z ołówkami, dlatego pomyślałam, że fajnie będzie tym razem dołączyć go do akcesoriów. Jego podstawową zaletą jest to, że nie rozmazuje się pod wpływem potarć i daje znakomity kontrast. To, co wydaje się jego największą wadą – brak możliwości wymazania, jest jednocześnie mocną stroną, ponieważ ćwiczy naszą pewność siebie i sprawność ręki. Polecam używać go w pierwszej kolejności, ponieważ warstwy ołówka lubią stawać się śliskie i nie przepuszczać później tuszu. Długopisem wypełniam miejsca, które ze względu na swój drobny kształt mogłyby łatwo ulec zatarciu. Należą do nich włoski z brwi, rzęsy i niektóre elementy skóry np. znamiona, blizny i pieprzyki. Na zdjęciu, które jest bardzo powiększone widać także zmarszczki i pory, które można zrobić długopisem. Ważne by nie nadużywać tego medium i powstrzymać się od cieniowania z rozpędu wszystkiego wokół, bo utracimy wtedy podstawową zaletę. Staramy się zatem rysować szczegóły, a nie gładkie powierzchnie, bo nimi zajmie się ołówek. Generalna zasada używaniu długopisu w rysunku realistycznym jest taka, by nauczyć się prowadzenia go bardzo delikatnym ruchem, niemal bez nacisku. Dzięki temu można uzyskać naprawdę szerokie spektrum odcieni. Nawet miejsca, które na zdjęciu są wyraziście czarne, warto rysować ruchem kontrolowanym, „artystycznym” wręcz. Najważniejsza zasada jest taka, by długopis nakładać – w miarę możliwości – równomiernie. Jeżeli poprawimy nim jedynie pojedyncze detale (np. tylko usta i włosy), całość będzie radziła i zbytnio rzucała się w oczy. Zacznijmy od skóry. Najlepszy do jej rysowania będzie długopis dający grubszą, jaśniejszą linię. Warto zauważyć, że wszystkie wgłębienia na niej mają nieregularne kształty, choć oczywiście na konkretnych fragmentach można odnaleźć powtarzający się rytm. Zwróćcie uwagę na to, że w niektórych miejscach pojawiają się kreseczki zamiast kropeczek. Wszystkie znamiona rysujmy bardzo delikatnie, bez przyciskania, bo to szczególnie trudny moment. Większość wgłębień jest nieco większa od kropki pozostawionej przez długopis, dlatego w tych miejscach bezmyślne punktowanie odpada. Kropki o idealnej wielkości na moim zdjęciu pojawiły się w nielicznych miejscach (łuk kupidyna, fragment brody) i tylko tam pozwoliłam sobie na „dziobanie” długopisem. Najbardziej oczywistym szczegółem do którego można użyć długopisu są cienkie, pojedyncze włosy wystające z fryzury. Tu także trzeba wykazać się delikatnością. Prowadzone linie powinny być dość nieregularne (w jednych miejscach przyciskamy minimalnie mocniej w innych – minimalnie słabiej). W większości przypadków sprawdzi się długopis cienki ale pamiętajcie, że przy dużych zbliżeniach włoski stają się grubsze! Jednym z najczęstszych błędów początkujących jest rysowanie rzęs i brwi zbyt cienką kreską na oczach rysowanych w dużym powiększeniu. Wygląda to bardzo nienaturalnie. Upewnijcie się, który długopis nada się tym razem! Więcej o rysowaniu włosów poczytacie w kolejnych tekstach oraz , które publikuję regularnie na Facebooku. Kolejnym interesującym detalem są usta. Wargi Ellarii (i wielu innych osób) są usiane siateczką drobnych kresek, które się ze sobą krzyżują. Pionowe są dużo bardziej wyraziste od poziomych, dlatego rysowałam je pogrubioną (ale nadal słabo przyciskaną) kreską. Na tym etapie wszystkie linie długopisu mogą wydawać się zbyt wyraziste ale nie zapominajcie, że za chwilę zostaną one złagodzone warstwami ołówka. W tym miejscu przyda się jeszcze jedna ważna uwaga. By odpowiednio ocenić, czy lepiej w danym miejscu użyć długopisu czy żelopisu należy dokładnie przyjrzeć się fragmentowi. Trzeba sprawdzić, czy powierzchnia stanowi jasne kropki na ciemnym tle czy też na odwrót. W miejscu gdzie kropki są ciemne, używamy długopisu. Tam, gdzie kropki sa jaśniejsze, cieniujemy ołówkiem a na końcu poprawiamy żelopisem. Przyjrzyjscie się obrazkowi, by poczuć różnicę: Ta uwaga nie jest związana z tematem notki ale zauważcie, że jedno oko jest ciemniejsze od drugiego ze względu na oświetlenie. Zaskakująco dużo osób o tym czasem zapomina podczas pracy nad podobnymi zdjęciami. Więcej o tym, jak łączyć długopis i ołówek, poczytacie . Polecam także dla porównania poczytać . Warstwa ołówka Na tym etapie warto pamiętać o jednej rzeczy. Nie ma czegoś takiego jak Jedyny Słuszny Ołówek. Podczas pracy dobrze jest regularnie dobierać sobie odpowiedni i sprawdzać czy pasuje. Nie jest tak, że do jasnej skóry pasuje tylko jeden ołówek, a do ciemnej – inny. Ta sama osoba w różnym oświetleniu może mieć zupełnie różne odcienie. Co więcej – dwie osoby o tym samym odcieniu skóry, ustawione w tym samym świetle mogą wyglądać zupełnie inaczej ze względu na stopień gładkości ich skóry. Co zatem należy robić? Testować! Im więcej przypadków „przerobicie”, tym więcej zapamiętacie. Ja pamiętam już wiele ale skóra Ellarii Sand i tak stanowiła dla mnie nowość. Ostre oświetlenie bardzo wyeksponowało nierówności jej skóry i musiałam spróbować kilku rzeczy, by znaleźć idealny sposób na jej narysowanie. Długopisem pracowałam zupełnie spontanicznie, bez ustalonej kolejności. Niestety z ołówkami już tak nie mogę, ponieważ one lubię się niekontrolowanie rozmazywać. Cieniowanie zaczynam więc od lewego, górnego rogu. Jako że w tym miejscu wypadło tło, wzięłam jeden z miękkich ołówków i zacieniowałam nim fragment zachowując kształty cieni. Później roztarłam wszystko wacikiem i powtórzyłam proces wielokrotnie. Cieniowanie tła nie jest jednak tematem tej notki, dlatego podrzucam kilka tekstów na ten temat: , , , . W tym miejscu przypomnę jeszcze, że wykonywanie takiego tła to nie jest proces superszybki. Zwróćcie uwagę na to, że tuż przy rozmytym tle znajduje się jasno oświetlona twarz. Warto więc regularnie odświeżać jej biel gumką do mazania, ponieważ rozcierany ołówek lubi wnikać głęboko w strukturę papieru i po nałożeniu kilku warstw może pojawić się problem z jego wymazaniem. Starajcie się, by uzyskana w ten sposób granica była bardzo ostra i wyrazista. Wystarczy użyć przyciętej gumki zamiast zaokrąglonego kawałka. Wtedy będzie wyglądać bardzo naturalnie. Głównym powodem, dla których zdecydowałam się używać długopisów i żelopisu był czas. Byłoby więc nieporozumieniem, gdyby starała się teraz oddać nierówną strukturę twarze poprzez dziobanie jej ołówkiem (jak to robiłam np. podczas ). Śmiało wypełniłam więc nieoświetloną część twarzy na gładko (ale bez rozmazywania!). Dobrałam ołówek 5B, bo ten wydał mi się najlepszy. Podczas cieniowania starałam się zachować kształt twarzy ale same szczegóły pomijałam, bo zamierzałam wykonać je później gumką do mazania i żelopisem. Zazwyczaj w przypadku rysunku hiperrealistycznego doradzam, by nie cieniować dużych fragmentów naraz… ale zasady są po to, żeby je łamać, prawda? 🙂 Staram się w miarę możliwości testować nowe sposoby i jak najwięcej eksperymentować. Eksperymenty mają w sobie radość a ta jest najlepszym kluczem do doskonalenia rysunkowego warsztatu. Taka dygresja. Podczas cieniowania twarzy warto oddalić sobie zdjęcie, by mieć lepszy obraz tego, jak rozkłada się światłocień. Twarz Ellarii jest dość słabo zróżnicowana pod tym względem, więc wyłapanie drobnych różnic w odcieniu byłoby trudne bez spojrzenia na nią w całości. Zrobiona w ten sposób warstwa na razie nie wygląda imponująco. Czas pogłębić ją twardszym ołówkiem, by wypełnić przestrzenie, do których nie dotarło 5B. Użycie bardzo twardego ołówka (w tym wypadku H) na miękkim daje lekko chropowatą powierzchnię ale skutecznie ukrywa biel kartki… przez co jest to kombinacja idealna do skóry Ellarii. Zazwyczaj powtarzam, że ołówki powinny być zastrugane perfekcyjnie i jest to prawda… ale zdarzają się wyjątki. Tym razem końcówkę miękkiego ołówka pozostawiłam lekko ściętą i używałam jej jako stempelka do rysowania licznych wgłębień na skórze. Nacisk był niemal niezauważalny ale krucha struktura miękkiego rysika idealnie odcisnęła się na kartce. Tą metodą pokryłam te partie skóry, na których nierówności skóry były większe i nie dało się zrobić ich długopisem. Gumka do mazania Moja ukochana gumka w drewienku została gdzieś daleko, więc musiałam tym razem poradzić sobie zwykłą. Najpierw wymazałam nią dużą plamę światła z lewej strony twarzy, a później przycięłam ją i wymazałam szczegóły ostrymi czubkami. Na tym etapie ujawnia się jedna z zalet używania długopisu w kombinacji z ołówkiem. Podczas wymazywania drobniutkich szczegółów nie uszkadzamy innych drobnych szczegółów. Przykładem są np błyski światła w oku, które wykonałam gumką do mazania bez rujnowania siateczki rzęs zrobionych długopisem. Biały cienkopis Jak już wiecie z moich cienkopisu można używać na co najmniej dwa sposoby. Pierwszy jest prosty – wystarczy narysować żelopisem plamki w odpowiednich miejscach. Często jednak te plamki są zbyt wyraziste do narysowania nierówności na skórze. Żeby portretowana osoba nie przypominała muchomora, trzeba tuż po narysowaniu kropki wklepać ją lekko w powierzchnię. Jej intensywność trochę złagodnieje. Czas który trzeba odczekać zależy od modelu żelopisu i wielkości kropki, więc musicie wyczuć go sami. Jeśli kto ciekawy, tak wyglądał później mój palec. Zamiast żelopisu można użyć także białego markera do podpisywania ciemnych powierzchni. Ma grubszą końcówkę i daje mniej wyrazisty efekt. Kilka innych wskazówek: – Przeglądając prace artystów takich jak czy na pewno jesteście porażeni ilością szczegółów. Ich sekret jest dość prosty – tworzą oni prace na ogromnych formatach. Ich rysunki są więc fotografowane z pewnej odległości, by zmieściły się w kadrze. To tworzy iluzję bardzo szczegółowej pracy. – Sporo z tych prac jest także rysowana na podstawie zdjęcia z rzutnika lub metody kratek. Czy jest w tym coś złego? Cóż – nie mi to oceniać. Przytaczam ten fakt dlatego, byście mieli świadomość, że i wy macie możliwość stworzenia hiperreala i rzucenia świata na kolana… -… choć nie zmienia to faktu, że potrzeba do tego sporego nakładu pracy i czasu :). Prace w stylu hiperrealistycznym mogą powstawać nawet wiele miesięcy. Aby praca szła sprawniej, polecam z całego serca odstawienie Internetu tuż przed wzięciem w dłoń ołówka. Wyciszenie potrafi naprawdę wiele zdziałać! Podobnie odpowiednia muzyka. Odradzam słuchanie takiej, przy której nogi aż się same rwą do tańca. – Podczas fotografowania rysunku (bo zazwyczaj jest lepsze niż skanowanie) przetestujcie różne kąty i rodzaje oświetlenia. Nierzadko złe zdjęcie jest w stanie odebrać rysunkowi cały urok. Zadbajcie o to, by grubsze warstwy ołówka nie odbijały światła, bo wtedy praca straci kontrast. Polecam próby zrobienia zdjęcia w zacienionym pokoju, bo wtedy ujawnia się zaskakująco dużo szczegółów. Niestety obrazki wykonywane kombinacją żelopisu, długopisów i ołówków fotografuje się wyjątkowo paskudnie. Wszystkie media odbijają światło, a każde jak na złość w inny sposób. Oznacza to, że baaardzo trudno jest odzwierciedlić odpowiedni kontrast pracy. – Pewnie nasuwa się pytanie, czy można hiperrealistycznie narysować kogoś, kto ma idealną skórę. Można. Trzeba wtedy szczególną uwagę poświęcić na nakładanie warstw ołówków od najbardziej miękkich do najtwardszych. Ale o tym kiedy indziej. Tymczasem zapraszam do galerii . – Rysowanie skóry pokrytej drobnymi wgłębieniami oczywiście różni się od rysowania takiej pokrytej piegami. Podstawowa różnica jest taka, że piegi są płaskie… ale o tym opowiem kiedy indziej. Czyli wtedy gdy znajdę odpowiednie zdjęcie mojej ulubionej Kingi Preis. A może zrobię autoportret? Jeszcze nie wiem. Ja generalnie mało rzeczy wiem… Przydatne teksty: – – – … – – Inne tutoriale z postaciami z „Gry o Tron”: – Tywin Lannister w stylu hiperrealistycznym, wykonany kredkami „bez wspomagania” – Joffrey „Baratheon” w stylu realistycznym, wykonany kredkami ze wsparciem żelopisu – Daenerys Targaruen i połączenie kredek akwarelowych z farbami akwarelowymi – Arya Stark wykonana kredkami akwarelowymi i ołówkiem akwarelowym – Margaery Tyrell w stylu realistycznym, wykonana kolorowymi długopisami – Brienne z Tarthu i Ygritte zza Muru, wykonane długopisami w monochromatycznych kolorach – Sansa Stark i Sandor Clegane, wykonani niebieskim długopisem i szrafowaną kreską – Tyrion Lannister w stylu realistycznym, wykonany ołówkami i białym żelopisem – Cersei Lannister wykonana na brązowym papierze ołówkami i białą kredką – Jaimie Lannister w technice suchego pędzla – Khal Drogo w akwarelce – Catelyn Stark w stylu mangowym, malowana akwarelkami Nawiasem mówiąc Potrzeba matką wynalazków! Kończył mi się ołówek bezdrzewny i chwytanie go było utrudnione. Nie chciało mi się biec do sklepu po nowy, a więcej w domu już nie miałam… Więc z obudowy starego długopisu i lekarskiego plastra zrobiłam sobie przedłużacz do ołówków. Co ciekawe, trzyma bardzo, bardzo dobrze! Zaoszczędziłam 20 zł :). Nie ukrywam jednak, że marzy mi się wyjątkowy, ekskluzywny przedłużacz, bo uwielbiam eleganckie gadżety rysunkowe. Może kiedyś taki dostanę… 🙂 Mój kanał na YouTube – na filmikach zawsze wszystko lepiej widać Mój nowy fanpage – podzielcie się swoimi rysunkami i zobaczcie szybkie porady i tutoriale Za niedługo postaram się wrzucić do galerii i na Fanpage’a jakąś lepszą reprodukcję tego obrazka. Rysowanie obrazów Ciekawa strona, na której znajduje się konwerter z różnymi efektami. Przesyłając plik ze zdjęciem i wykonując kilka kroków, otrzymasz zdjęcie w stylu kreskówki, czy to portret osoby, zdjęcie grupowe kilku osób, czy też krajobraz. Aplikacja Cartoon Face pomoże Ci stworzyć zabawną animowaną karykaturę ze zdjęcia lub zdjęcia znajomego! Jednym ruchem ręki kierujesz aparat telefonu na twarz, klikasz migawkę i śmieszna karykatura z kreskówek jest gotowa. Korzystając z takiego oprogramowania, nie musisz instalować specjalnego programu na swoim komputerze. Lub zainstaluj program na swoim smartfonie, iPhonie lub innym telefonie! Projekt pozwala na przetworzenie obrazu w ciągu kilku minut. W rezultacie otrzymasz pełny obraz w żądanej formie! Ikony iPhone'a w systemie iOS IOS 14 wprowadza możliwość dostosowywania ikon. Po 13 latach istnienia systemu operacyjnego programiści pozwolili zmienić jego wygląd. Nasza kolekcja ikon iOS jest zgodna z wytycznymi Apple. Idealny rozmiar tych ikon w pikselach - 50 × 50 pikseli. Ponadto możesz teraz dodawać widżety do ekranu głównego, a także tworzyć własne widżety. Wcześniej były one dostępne na osobnym ekranie po lewej stronie pulpitu, ale teraz można je umieszczać przeplatane ikonami aplikacji. Co ciekawe, wcześniej sam Apple bardzo kategorycznie podchodził do wszelkich prób dostosowywania systemu. Co więcej, użytkownicy nie tylko mieli możliwość tworzenia własnych ikon, ale także je sprzedawali! Apple prawdopodobnie planowało, że takie rozwiązanie pomoże użytkownikom w dostosowaniu iPhone'a do siebie, w tym w zwiększeniu produktywności dzięki temu: na przykład zainstalowanie interaktywnych widżetów z notatkami, listą rzeczy do zrobienia i harmonogramem spotkań. Razem doprowadziło to do stworzenia niestandardowych ekranów na iOS 14 - są one stylizowane na Windows 95, karty pamięci PlayStation 2, obrazy, a nawet grę Minecraft. Ikony iPhone'a w systemie iOS Szablon koszuli Roblox Koszulki to obrazy, które każdy może przesłać i wyświetlić na swoim awatarze. Ponieważ każdy może je pobrać, jest ich bardzo dużo, wystarczy przejrzeć katalog lub stworzyć własny, klikając tutaj. Chociaż każdy może stworzyć koszulkę do użytku osobistego, tylko konta subskrypcyjne mogą sprzedawać ją innym graczom. Podczas gdy wszyscy gracze Roblox mogą kupować koszulki i spodnie w katalogu, konta subskrypcyjne mogą tworzyć własne! Mogą zatrzymać przy sobie swoje dzieła, a nawet sprzedać je innym graczom. Aby uzyskać pomoc w tworzeniu ubrań, kliknij tutaj. Naklejki na koszulkach. Najprostszym (ale najbardziej ograniczonym) projektem ubioru jest T-shirt, czyli obrazek nakładany na przód biustu awatara. Aby utworzyć koszulkę, utwórz obraz (najlepiej 128 × 128 pikseli), a następnie prześlij go do Roblox, jak opisano poniżej. Koszule i spodnie: w przeciwieństwie do T-shirtów, koszule i spodnie owijają się wokół ciała awatara, zapewniając większą kontrolę nad projektem. Na początek możesz skorzystać z naszych wzorów odzieży i rysować na ich rysunkach. Szablon koszuli Roblox Zdjęcie z kreskówek Ciekawa strona, na której znajduje się konwerter z różnymi efektami. Przesyłając plik ze zdjęciem i wykonując kilka kroków, otrzymasz zdjęcie w stylu kreskówki, czy to portret osoby, zdjęcie grupowe kilku osób, czy też krajobraz. Aplikacja Cartoon Face pomoże Ci stworzyć zabawną animowaną karykaturę ze zdjęcia lub zdjęcia znajomego! Jednym ruchem ręki kierujesz aparat telefonu na twarz, klikasz migawkę i śmieszna karykatura z kreskówek jest gotowa. Korzystając z takiego oprogramowania, nie musisz instalować specjalnego programu na swoim komputerze. Lub zainstaluj program na swoim smartfonie, iPhonie lub innym telefonie! Projekt pozwala na przetworzenie obrazu w ciągu kilku minut. W rezultacie otrzymasz pełny obraz w żądanej formie! Zdjęcie z kreskówek Generator Favicon Prosty i nieskomplikowany generator: favicon jest tworzony w dwóch krokach. Wybierz zdjęcie na komputerze i zamień je w mini-logo. Favicon (ikona ulubionych) - ikona witryny lub określonej strony. Nieważne dla SEO, ale pozwala wyróżnić się w wynikach wyszukiwania, na zakładkach otwartych stron oraz w zakładkach przeglądarki użytkownika. Jest wyświetlany przez przeglądarkę w pasku adresu przed adresem URL strony, a także obrazkiem obok zakładki, na zakładkach oraz w innych elementach interfejsu. Tradycyjnie używane są obrazy 16 * 16 pikseli w formacie ICO, umieszczane w katalogu głównym witryny pod nazwą Jedna ikona może mieć kilka rozmiarów (16 x 16, 24 x 24, 32 x 32, 48 x 48, 64 x 64, 96 x 96, 128 x 128, 256 x 256, 512 x 512). Generator Favicon Jak dowiedzieliście się z nowego filmu na , luty przebiegł u mnie pod hasłem 'minimalizm’. Niedawna przeprowadzka stanowiła doskonałą okazję do pozbycia się nadmiaru przedmiotów. Nauczyłam się, że posiadanie małej liczby rzeczy jest całkiem fajne i postanowiłam swoje emocje odzwierciedlić poprzez użycie do wykonania rysunku tylko jednego, prostego narzędzia – niebieskiego długopisu. Dodatkowo atmosferę podkreśliło moje nowe otoczenie, które mnie absolutnie nie rozprasza. Tym oto sposobem powstał ten uroczy portrecik, który widzicie poniżej. Dziś będzie nam służył za przykład. Atmosfera Rysowanie portretu długopisem bez linii pomocniczych wymaga przygotowania psychicznego. Wiem, że wiele osób w tym miejscu śmieje się z moich poglądów. Ja jednak uparcie będę twierdziła, że nauka rysunku to nie tylko aspekty techniczne ale też kwestia odpowiedniego podejścia. Zwłaszcza w przypadku rysunku, w którym nie uratuje nas gumka do mazania. Jaka była moja atmosfera podczas tworzenia tej pracy? Okoliczności powstawania pracy były bardzo sprzyjające. Nie mam dostępu do Internetu, dlatego wieczorami jestem bardzo spokojna i wyciszona. Nie rozprasza mnie dosłownie nic. Mam do dyspozycji tylko biurko i pachnące świece (które palę głównie dlatego, że mieszkanie z epoki Gierka pachnie naftaliną ale może zostawmy ten temat… 🙂 ). Przed rysowaniem zrobiłam sobie także krótką sesję z poradnikiem rysunkowym, a po 15 minutach czytania miałam już nieprawdopodobną ochotę na narysowanie czegoś. Inspiracja Brak internetu sprawia też, że mam więcej czasu na czytanie gazet. Dzięki temu w jednym z numerów Glamour znalazłam piękne zdjęcie rudowłosej dziewczyny o ciekawych oczach. Trochę spontanicznie a trochę z nudów postanowiłam je przerysować. Zdjęcia z gazet modowych są zazwyczaj bardzo artystyczne ale niestety często także wyretuszowane do granic możliwości. To nie wygląda dobrze na rysunku fotorealistycznym… ale kto powiedział, że musimy stale męczyć fotorealizm? 🙂 Tym razem chciałam stworzyć portret podobny klimatem do starych portretów olejnych. Duże oczy, nieco poważna mina, blada cera, przesadnie gęste włosy. Więcej o rzeczach, które zainspirowały mnie w tym miesiącu ( do tego rysunku) znajdziecie w: Akcesoria Tym razem używam tylko jednego niebieskiego długopisu. Ja do portretów lubię takie o jasnej, grubej linii. Polecam poszukać takiego, który nie plami i nie przerywa. Zwróćcie też uwagę na odcień tuszu, ponieważ znajdziecie zarówno takie, które lekko wpadają w fiolet jak i te zbliżone do akwamaryny. Każdy z nich da inną atmosferę rysunku. Ciepło-fioletowe będą bardziej, no cóż – ciepłe, a akwamaryna da lekkie wrażenie dziwności. Czas pracy Mi zrobienie tego portretu (który i tak jest niedokończony) zajęło trzy, długie, bardzo przyjemne wieczory. Jeśli jednak wybierzecie styl fotorealistyczny to będzie to dużo, dużo, dużo dłużej. Ale nie o czas tu chodzi. Najważniejsze jest samo rysowanie a nie efekt końcowy. Im szybciej mi w to uwierzycie, tym szybciej Wasze rysunki zaczną wyglądać tak jak chcecie. Szkic bez linii pomocniczych Przechodzimy do głównego punktu programu, czyli rysowania bez użycia linii pomocniczych. Zacznijmy może od tego, że nie widzę nic złego w przygotowaniu szkicu ołówkiem do rysunku długopisowego. Jak ktoś chce to można. Nie mniej jednak tym razem ja zdecydowałam się na pominięcie linii pomocniczych tym razem. Oznacza to, że szkicowałam dany fragment od razu, bez mierzenia. Jeszcze inaczej mówiąc, stawiałam kreski i plamy od razu w tym miejscu, w którym miały być, bez testowania. Kluczem do uzyskania idealnego szkicu długopisem jest nauczenie się stawiania prawie niewidzialnych linii oraz – uwaga! – plam. Bo kiedy szkicuję tym sposobem używam nie tylko linii. Zdarza mi się (bardzo często), że pewne fragmenty rysuję od razu za pomocą cienia. Pierwsze warstwy są tak delikatne, że nie ma najmniejszego problemu z ich poprawieniem. Najłatwiej będzie poćwiczyć sobie rysowanie w tym stylu na osobnej kartce. Sztuka polega na tym, by wydobywać tusz z długopisu wyłącznie poprzez pocieranie nim po kartce – bez dociskania kulki. Kiedy już opanujemy rysowanie delikatne, można zacząć rysunek właściwy. Cała zabawa właściwie polega na tym, żeby idealnie trafić z proporcjami i miejscem, w którym zaczniemy rysować. Ja zaczęłam sobie rysowanie od oczu, jednak większości z Was to odradzam. Chodzi o to, że początkujący rysownicy mają tendencję do gloryfikowania oczu w portrecie. A to zazwyczaj kończy się rysunkiem, na którym oczy są przesadnie mocne, a reszta blada. Proponuję wiec zacząć np. od nosa. Na podstawie pierwszego narysowanego fragmentu budujemy kolejne. Pierwszy narysowany element działa jako nasza miarka i jest bazą do kolejnych. Wystarczy go zmierzyć (choćby wzrokiem) na zdjęciu i sprawdzić (także na zdjęciu), jak wyglądają otaczające go elementy w porównaniu do niego. To czas na zadanie sobie pytań: „Czy ten kształt jest większy czy mniejszy od tego kształtu?”. „Jak daleko leży leży ten kształt od tego kształtu?”. „Czy tą odległość można do czegoś porównać?”. To są ważne pytania. Zauważcie, że staram się operować słowem „kształt” a nie „oko” czy „nos”. Jest to teoria zaczerpnięta z książki B. Edwards „Rysunek. Odkryj talent dzięki prawej półkuli mózgu”. Jeżeli macie ochotę poczytać o rysowaniu mózgiem (ależ makabrycznie zabrzmiało), to odsyłam do . Powyższą metodą rozbudowujemy nasz rysunek od środka w kierunku granic kartki. Stopniowo przechodzimy dalej i nieustannie upewniamy się, czy wszystko z rysunkiem jest ok. Nie jestem w stanie powiedzieć, czy autokrytycyzm na tym etapie się przyda. Z jednej strony warto skupić się na wyłapywaniu błędów i szybkim korygowaniu ich, a z drugiej – fajnie się czasem wyluzować. Ja aktualnie staram się znaleźć zdrową równowagę pomiędzy autokrytyką a postawą „najważniejsza jest zabawa”. Napiszcie mi koniecznie, co o tym sądzicie. Szkicowaniu długopisem bez linii pomocniczych poświęciłam też osobny tekst. Zapraszam tutaj: Cieniowanie na gładko Warto zaznaczyć, że w przypadku tego rysunku cieniowanie i szkic następowało równocześnie. W tym podpunkcie chciałabym dodać jeszcze kilka słów o cieniowaniu na gładko. I znów mała uwaga: zazwyczaj staram się rysować w stylu fotorealistycznym i oddawać wszelkie możliwe niedoskonałości skóry. Tym razem postanowiłam stworzyć lekko wyidealizowany portret – z dużymi oczami i gładką skórą. Cieniowanie za pomocą długopisu sprowadza się do tego, by stawiać kreski które są równoległe i które mają początek i koniec. Jeżeli spróbujecie cieniować jedną linią ( bez odrywania długopisu), to w miejscach nawrotu uzyskać inny odcień niż po środku. A to nie wygląda zbyt dobrze. Tak więc cieniujemy sobie cały rysunek delikatnymi kreseczkami. Każda kolejna warstwa kresek (rysowanych pod innym kątem) będzie ładnie pogłębiała i przyciemniała całość. Metoda kresek, które mają początek i koniec, obowiązuje także na włosach. Tu jest tylko taka różnice, że kreski są dużo bardziej wyraziste i mogą przebiegać jak chcecie (czyli niekoniecznie równolegle i grzecznie). Jeszcze bardziej możecie freestyleoweać przy szczegółach (źrenice, tęczówki i tak dalej), bo tu nawet nie musicie odrywać długopisu od kartki. To jest ten moment, w którym można się wyluzować. I to by było na tyle. Piszcie mi w komentarzach, co sądzicie o rysunkach długopisem, a w szczególności o portretach wykonywanych taką techniką. Koniecznie dajcie nać, jakie napotykacie problemy podczas pracy i podzielcie się inspirującymi rysunkami, jakie znajdziecie w sieci. Śmiało linkujcie także własne prace!

jak narysować twarz ze zdjęcia